οικοδομιστήριος

οικοδομιστήριος, -ον (Α)

χρήσιμος για οικοδομή.

[ΕΤΥΜΟΛ. < οἰκοδομῶ + κατάλ. -ιστήριος τών ρ. σε –ιζω (πρβλ. βασαν-ιστήριος, πολεμ-ιστήριος)].